Klinička slika diskus hernije

Uzroci nastanka diskus hernije

Najčešći uzrok je podizanje tereta, posebno iz nezgodnog položaja tela, koji prevashodno opterećuje kičmeni stub. To za posledicu ima pucanje fibroznog prstena diskusa, prolapsa želatinoznog jezgra i kompresije nerava. Zapaljenska i reumatološka oboljenja takođe mogu biti jedan od uzroka. Faktor nastanka diskus hernije mogu biti i povrede nastale usled treniranja.

Simptomi i klinička slika

Glavni i najkarakterističniji simptom je bol. Najčešće se javlja nakon naprezanja i uglavnom je vrlo intenzivan, najčešće lokalizovan u leđima. Neretko se reflektuje prema zglobu kuka, niz potkolenicu i list sve do prstiju. Simptomi mogu biti i osećaj mravljenja tzv. parestezija i/ili smanjen osećaj za dodir (hipestezija), kao i ukočenost. Ređe se javlja paraliza.
Klinička slika zavisi od brojnih faktira, kao što je veličina prostora unutar kičmenog kanala, broja potisnutih i pogođenih nerava, količine izlivenog želatinoznog jezgra tj. mase diska koja se utisnula u kičmeni kanal, te životnog stila i opšteg zdravstvenog stanja pacijenta. Primarna klinička slika manifestuje se bolovima u vratu ili krstima, koja je posebno izražena prilikom: ispravljanja tela iz sagnutog položaja, rotacije glave, kašljanja, smeha, kijanja, dizanja tereta itd. Najčešći uzrok nastanka diskus hernije koji pacijenti navode jeste uticaj nošenja velikog tereta ili povrede prilikom treniranja.

Karakteristike bola uslovljenje lokalizacijom promena

1. Lumbalna diskus hernija daje bolove u krstima tj. donjem delu leđa. Dalja putanja bola vodi do glutealnih mišića (zadnjice), potkolenice i stopala.
2. Vratna ili cervikalna disksu hernija kao što i sam naziv kaže daje bolove koji kreću iz vrata, šireći se ka plećki, rukama, podlakticama, vrlo retko prstima. Za ovu vrstu diskus hernije karakteristična je i parestezija, dok je za obe osobeno da se intenzitet bola umanjuje tokom ležanja.

Dijagnostika diskus hernije

Uprkos vrlo jasnoj kliničkoj slici, veliki značaj za valjanu dijagnostiku imaju:

1. Radiografija tj. snimanje rendgenom, koje se sve ređe koristi usled potiskivanja savremenijih metoda,
2. Kompjuterizvana tomografija tj. skener (skraćeno CT) koji spada u pouzdane metode jer daje precizne snimke mišićnog i koštanozglobnog sistema,
3. Nuklearno-magnetna rezonantna tomografija (skraćeno NMRT) pruža još precizniju trodimenzionalnu sliku kičmene moždine i mekih tkiva te zato ima prednost u dijagnostici,
4. Fizikalni pregled vrši se primenom osnovnih fizikalnih metoda u cilju uočavanja potencijalnih promena uzrokovanih oštećenjem međupršljenskog diska. Akcenat je na ispitivanju motorike i neurološkom pregledu, te funkciji nerava i utvrđivanju prisustva patoloških refleksa,
5. Elektromiografija (skraćeno EMG) meri brzinu sprovođenja električnih impulsa sa ciljem otkrivanja postojanja i lokalizacije oštećenja mišića i nerava.

Lečenje

Ukoliko je reč o akutnoj fazi diskus hernije koju prati izražen bol neophodno je hitno sprovesti terapiju. Prednost se uvek daje konzervativnom lečenju koje obuhvata fizikalnu terapiju koja ima za cilj jačanje mišića, istezanje i povećanje fleksibilnosti. Kao sastavni deo fizikalne terapije široku primenu imaju i manuelna masaža, magnetoterapija, elektroterapija i laser. Zatim medikametozna terapija lekovima protiv grčeva u mišićima, bolova i zapaljenja.

Ukoliko konzervativno lečenje ne da rezultate, sledeći korak je operativno lečenje koje može obuhvatiti: discektomiju, spinalnu fuziju i laminektomiju.

Danas se diskus hernija leči uspešnije, u najgorem slučaju tegobe koje su pacijentima zadavale muke se drže pod kontrolom.